Wat dacht Jelena Dolgopol op het moment dat het duister alle geluiden om haar heen opvrat, het gips haar longen fijn drukte en het rietje in haar mond niet de beloofde zuurstof doorliet? Was het: ‘Yes! Ik sterf voor de kunst!’. Mwoah, ik vermoed eerder: ‘Wat ben ik toch een enorme piemel.’
Lees de hele column hier op de site van het Parool.