“In het stadion valt hij stil. Benepen staat hij naast me, druipbroodje in de hand. Bloed, zweet en tranen schalt. Fans loeien. Overal hangen borden, spandoeken, shirts met dat ene getal, alsof niet alleen de supporters maar ook de Arena zelf zíjn nummer scandeert. Veertien. Veertien. Veertien.”
Getrumpt
“The walk of shame die me dan wacht, doet mijn eigen buik krampen. Net iets te hard kondig ik mezelf aan, ‘Oké schat, dan kom ik nú de herentoiletten in!’, ik lach te blij, roep te vaak ‘Sorrysorry’ terwijl ik voort ploeg door het riekende pishok, heel hard de mannen die de plasbakken aan de wand onder wateren negeer om vervolgens eindelijk het reetje van mijn kind af te vegen.”
Mijn Paroolcolumn van vandaag is hier te lezen.