Toen we er ooit aan begonnen, wilden we voetballiefde naar het theater brengen. Daarna hebben we enorm zitten dubben. Hoe doe je dat dan? Wat wil je vertellen? Hoe zorg je dat het grappig wordt, maar ook ontroerend?
Gisteren ging ‘Ajax, mijn club’ in premiere, het stuk dat ik samen met Erris van Ginkel schreef. Ik zit nu nog na te gloeien. Een ramvol theater, veel gelach, stiltes op de juiste momenten, vlaggetjes, meezingers, mijn vader en echtgenoot met allemaal vrienden op de eerste rij, nog veel meer vrienden en lieve bekenden in de zaal, een enorm enthousiaste burgemeester van Amsterdam, en mijn co-auteur die vannacht nog op zijn Facebookwall schreef “Hebben we een hit? Ehhh. Ja. Vanavond hadden we een hit :-)”.
En dat je dan straks wéér mag. En morgenmiddag. En volgende week… Zalig.
Schrijven kan soms enorm tobben zijn. Maar de momenten dat het even gelukt lijkt, maken alles goed.
Geef een antwoord